Jannike Andersdatter Loen

Etterslekt for personar fødde på Sjurebruket 11. Antunsslekta

11.3 Anders Olson (1874 -1898).

Han Anders var den eldste av gutane deira. Alt tidleg synte han å ha evner ut over det vanlege. Då dei første gongen feira 17. mai i Loen i 1860 , heldt lærar Lars Kr. M. Loen tala og mana folk til å ta vare på våre gamle fedreminne. Anders var då 12 år, og då lova han seg sjølv at han ville gå inn for å samle og verne om minna frå fedrene, og 19 år gamal gav han ut ei bok: " Fra Nordfjord. Bygdesagn, folketro skrøner etc. Af A.O. Loen . Eget forlag. Nordfjordeid. J. O. Olsens bogtrykkeri 1893". Segnene og folkeminna var på bokmål, men der var og nokre stykke som var fri dikting, som var på dialektforma nynorsk. Han skreiv og i Firda og Sygnafylkets avis som Mons Littlere gav ut i Bergen. I "Unge skud", eit ungdomsblad som kom ut på Nordfjordeid frå 1893, med Lorentz Nybø som redaktør, finn vi i 1894 eit dikt av han. Diktet heiter: "Til unggutten".

Lat Livet deg smage
i ungdommens dage,
mens let er ditt sind.
Pluk blomster og blade
før de deg forlade,
de snart svinder ind.

Se først til at finde
deg en vakker kvinde,
at kalde for din.
med sjel som din egen,
og munter i legen,
med roser på kind.

En slig som kan fatte
de dybeste skatte
ditt hjerte har gjemt.
En slik som kan gjette
det gode og slette,
som længst du har glemt.

En slig som kan finde
det såre der inde
når sindet er klemt.
En slig som til smerte
og jubel ditt hjerte
hver stund kan få stemt.

Og vinder du hende
da let du vil finde
ditt mål og ditt med.
Og rig vil du være
så stort i din kjære
hver tid og sted.

Og dagen vil rinde
og tiden vil svinde
så lyk'lig derved.
Og tanken vil vendes
din sjæbne vil endes i kjærlighed.

A. Loen

Dette var kanskje meir enn romantikk for den 19 år gamle guten. I 1895 skipa han Loen ungdomslag. Men så var det noko som svikta for han. Nokon seier at det m.a. var jentesorg. Det seiest at han hadde ei jente, men då han ville ha borgarleg vigsle, så ville ho ikkje gå med på det. Andre ting kom nok og til, og 24 år gamal i 1898 enda han sine dagar. Kanskje var dei for ulike, han fann ikkje henne "som kan fatte de dypeste skatte, dit hjerte har gjemt" Meir om Antuns -Anders finn de i Årbok for Nordfjord, 1951.