Nesdal Indre

Bygdesoga for Innvik og Stryn. Gardane 78 og 79 Indre og Ytre Nesdal

Jordskifte, strid og semje

I 1721 var det åkrebyte i Indre-Nesdal. Åkrevidda var då 163 604 rutealner = 65 1/2 mål. Det kom vel 103 000 rutealner eller 411/3 mål på laupen. Åkrane var (då er ikkje nemnde åkrane Jonselen og Litle-Ånders-åkeren på nr. 3, Øksa på nr. 2 og Rugåkrane, ein på kvart bruk): Sandbad, Reina, Vetleåkeren, Laåkeren, Steinstykket, Hildeåkeren, Ripane, Nigardsåkeren, Storåkeren, Ekra, Litle Skortåkeren, Midt-Skortane, Langåkeren, Kvernledåkeren, Krokåkeren, Hampetufta, Siugebarnshola, Bakkåkeren, Ellingåkeren, Heggåkeren, Kloa, Vasshola, Anders Jonson-åkeren, Storhålåkeren, Utigardsåkeren, Fjøsåkeren, Faråkeren (har alltid vore kåråker), Øvståkeren, Klønene, Humlegardsåkeren, Fillipåkeren, Fillippus- Joåkeren, Fillippus-skårane (er namn som minner om F.. Han var ein framifrå fjellmann. Gjekk i tresko i fjellet og løyste bukkar som hadde gått seg fast.)

I 1705 var det ei løgleg sak mellom Peder E. Nesdal (Ytre) og Johannes Magneson Tjugen. Dei var i skjensmål. Peder kalla Joh. «ein spenål». Johannes svara: «Det kan du sjølv vere til du provar det!» Då svara P.: «Eg var ikkje mor til måle og ikkje far til kåle.» Så rauk dei i hop og slost. Peder vart idømd ein dalar i bot.

I Nesdal har det vore gøymt ymse gamle skinnbrev frå gammal tid. Dei eldste er prenta i Dipl. Norv. XIII. Det yngste er ei skøyte der skrivaren Ivar Åncherson og 3 lagrettemenn provar at Simon Andersson Nesdal i 1637 hadde kjøpt 5 mk. av Knut Larsson i Rugsund, 6 mk. frå kvar av Rasmus Andersson Egge og Rasmus Andersson Verlo og 2 mk. av Lasse Amundson Raudi, til saman 19 mk. i I.-Nesdal for i alt 28 rdl. med skøytingsøyre .(Skøyta på skinn no i Riksarkivet.)

Mellom Nesdalsgardane og Bødal har det ymse tider vore strid om beitelende og skogen i Kjenndalen. Om skogbruket var det åstadssak 7.7. 1817 og 4.5. 1841. Ar 1847, den 18.9., var det åstadssak om skogbruket mellom Nesdalskarane.

Gardane vart utskift i 1878 og i 1906. Ytre-Nesdal vart ikkje bygt opp att på den gamle tunstaden, men lenger oppe frå vatnet, der dei trudde seg trygge. Det er gamle ætter som bur på desse to gardane, og dei har halde trutt på gammal sed og bunad. Her var og mange gamle hus. I 1901 vart nedriven ei eldgammal stove; ho hadde stokkar som var ein halv meter breie og 2 dm tjukke.