Loen

Garden og ætta. Sjurebruket i Loen 13. Ungdomslaget

Aktivitet i nytt ungdomshus

Spelstykke var elles eit av dei beste programma også etter at dei hadde fått ungdomshuset. Her var mange av dei unge som synte god givnad. Ofte måtte dei reise med spelet og syne det fram i ungdomslag i andre bygder. Dei fekk kunstmålar Angell-Brekke frå Ørsta til å måle kulisser til scena, slik at dei hadde ei ute- og ei stovescene å velje mellom etter som det høvde med stykket.

Av spel som var serleg godt omtykte hugsar eg "Tatargjenta" av Sturla Brørs, "Mellom slagene" av Bjørnstjerne Bjørnson og 'Kven dømer" av Stein Balstad. Dette siste var saman med spelarar frå Rake ungdomslag på firdastemne i Loen i 1949. No dei hadde fått hus kom det og reisande teatergrupper m.a. Ingjald Haaland sit reiseteater med "Dunungen" av Selma Lagerløf. Og Rasmus Breistein var her med filmane "Fant-Anne", "Liv" og "Brudeferden i Hardanger", alle filmane etter bøker av Kristofer Janson. Andre kjende filmar kom og her til, både stumfilmar og seinare talefilmar.

No vart det og sett i gang med mange yrkeskurs i ungdomshuset. Det var snikkarkurs, skomakarkurs og vevkurs og fleire andre kurs. Ein tok og til med sammøte med Lodalens ungdomslag. Det var sommarstemne i Kjenndalen og på Bødalseter, og når ein samlast i Loen var det i ungdomshuset.

Ein fekk og eit songlag i bygda, leia av Arne Loen. Det var og sterkt knytt til ungdomslaget, og var ein god programpost på festane. Det var blanda kor, og der var med både giftefolk og ungdom. Etter at Nordfjord songlag var skipa var dei og med på dei store songarstemnene. I ungdomslaget synte dei fram ei scene av "Foran sydens kloster". Det vart vel omtykt og teke opp igjen fleire gonger.

På ungdomsmøta vart det og synt stor interesse. Der var det foredrag ofte av lagsfolk, ofte var det og ordskifte, men den gjekk ikkje med så stor liv og lyst som i den første tida, men det var mykje opplesing, framseiing og song, og der var heile lagsflokken med. Ofte hadde dei sketsjar på vanlege ungdomsmøte og så var det leik. Ein hadde kurs i folkeviseleik og turdans, og dette gjekk i somme bolkar godt på lagsmøta. Dei fleste medlemene var aktive og viljuge å gjere det dei vart pålagde. Når ein ser attende så trur eg at ein kan seie at ungdomslaget har vore ein god stad å vere med i for dei som vaks opp i bygda i desse åra.