Loen

Garden Loen i historisk perspektiv Garden Loen i historisk perspektiv

6. Svartedauden og nedgangstider ca 1350 - 1500.

Før svartedauden hadde Loen sikkert hatt like mange bruk (familiar) som i dag, og folketalet var så stort som naturgrunnlaget kunne fø. Pesten som kom til Vestlandet hausten 1349, skapte dramatiske endringar. I Loen som elles må ein rekne med at berre ca 1/3 av folka overlevde, og det gjekk svært lenge (minst 100-150 år) før det på nytt vart skikkeleg vekst. Mannedauden førte til at mange bruk var liggjande øyde, og dei som levde igjen kunne mykje lettare enn før få seg jord. Landskylda gjekk derfor sterkt ned, ikkje berre fordi gardtalet vart redusert, men og fordi skylda for den einskilde gard måtte setjast ned for i det heile å få nokon til å drive.

Det vart ei meir ekstensiv drift med større vekt på husdyrhald og mindre åkerbruk, og mange av åkrane i Loen grodde sikkert igjen og vart nytta som beite. Beiteareal var det sikkert rikeleg med i denne tida, og problemet var å skaffe nok vinterfor til å oppretthalde dyretalet. Loen vart sikkert ikkje liggjande øyde, men brukstalet vart redusert. Sjølv om vi skulle tenkje oss at dei aller fleste i Loen døydde, var Loen truleg ein så god gard at det i alle tilfelle ville vere nokon som ville drive der.

Det første talet på bruk for Loen eg kjenner er frå 1520. I følgje bygdeboka var det då 6 mann som la tiendepengar i Loen. Dette var 170 år etter svartedauden, og brukstalet kan då vere i ferd med å auke