Ole Bernhard Andreasson Loen

Det var deira draum. Diktsamling Diktsamlinga Deira draum

MASKINISTEN

Ein gong stod han
utan for løa heime
og såg lysa
fare nord og sør
gjennom leia.
Karlsvogna og Sjustjerna
blinka ned til han.

Kva leid han enn tok
kom han alltid til havet.
Der høyrde han
Sirenene song
i måneskin og tåke,
og skarven skreik
i stormveret.

Under stjernene
var han kalla
og døypt til havet.
Frå eit lite skjer
ved det store hav
for han ut.

No har han teke sin tørn
og ingenting er nytt
og eventyret prøvt.
Han hadde reist over store hav
mot nye horisontar.
Når ferda gjekk bort
gjekk tanken heim.

A liggje i kveldsol
og fiske utanfor Øya.
Sjå husa oppe på hogda
vende mot havet
med den siste blenk
av sol i glasa.

Lukkelegare var han aldri
enn den dagen han på nytt
kunne stige i land
på si barndoms øy.